बिहेको रमझम
सकिएर लामो दुरीको सम्बन्ध पनि हामि बीच आदत भइसकेको थियो । अब पालो उसको बर्थडेको थियो । जुन बिहे पछिको पहिलो बर्थडे थियो । म पहिलो छोरि भएर
होला मेरो हरेक बर्थडे रमाइलो
संग मनाउदै आएको छौ । बर्थडे मेरो लागि
एकदम स्पेसल छ । उ मलाई महिनादिन पहिले देखि यस्तै कुरा सुनाइरहेकी थिइ । म पनि लगभग महिना दिन अघि देखि ह्यापी बर्थडे भन्न कुनै दिन छुटाइन। उ मुसुक्क हास्दै ठुस्किन्थी । भिडियो कलको अन्त्य अनि
भाइबरको गफगाफको अन्त्य बर्थडेमा नै टुंगिने गर्थ्यो । जेठको ८ गते बिहेको
मिति भन्दा बेसी तड्पाई भयो। कहिले आउछ जेठको ८ गते र यो तड्पाईको अन्त्य हुन्छ भनेर मन नआतिएको पनि होइन । फेरी कसरि उसको यो बर्थडे स्पेसल बनाउने भन्ने चिन्ता मनमा थियो ।
उसको बर्थडे
सुरुभए संगै केहि बर्ष पहिले रमाइलो घटना याद आयो । मेरो अफिसमा एकजना इन्डियन सीएनसी डिजाइनर तथा
अपरेटर जसलाई हाम्रो कम्पनिले नेपाली लाखौको जव अफर गर्यो । नयाँ कामको सुरुवात गर्दै गरेको मेरो बोसले उसलाई केहि
दिनमा आउनुपर्ने सर्त राख्यो । तर सो डिजाइनरले आफ्नो छोरीको बर्थडे अर्को महिनामा भएकाले आउन नसक्ने भन्दै मेल पठायो । जन्मदिनको महत्व कसैका निम्ति गज्जबको हुने रैछ । उसलाई बर्थडे स्पेसल लाग्छ भनिरहदा म उसको जन्मदिनमा संगै नहुनेकुरा मनमा खड्किरहेको थियो। प्रदेशमा यस्ता कैयौ सुखद दुखद अवसर गुमाएको लामो अनुभव छ । त्यसैले होला यस्ता
मनमा खड्किने यस्ता बिषय लामो समय सम्म टिकिरहन सक्दैन ।
बर्थडे आउने
अन्तिम हप्ता देखि बर्थडेको कुरामा उ मौन थिइ। म उसको कुरा
बुझ्ने भइसकेको थिए । त्यसैले उसको मौनता
नबुझ्ने कुरै भएन । उ म बाट सरप्राइजको चाहन्थी । त्यसैले म पनि पहिले जस्तो बर्थडेको जोक गर्न छाडेको
थिए । बर्थडेको २ दिन बाँकी थियो । कतै यो सरप्राइजको आशामा
उसको मन दुख्ने हो कि भन्ने डर मनमा थियो । उसको अपेक्षा ठुलो सानो जे पनि
हुन सक्छ त्यसैले इमोमा भिडियो कल हुदै गर्दा ह्यापी बर्थडे बुढी भनिदिए । उसको ठुलो आखाँ देखे । मैले फेरी थपे मैले फस्टमा विस गरे है । उसको आखाँ जति सम्म ठुलो हुन्थ्यो भयो फेरी उ फिस्स हाँसी । उ मेरो चलाखी लाई सजिलै ठम्याई। अब बिहे पछि
बर्थडे खासै स्पेसल नलाग्ने
रहेछ । उसले वातावारण सहज पार्न चाहन्थि । म कसरि विश्वास गरौ उसलाई असर गरेको छैन भनेर । किनकि बिहेपछिको पहिलो बर्थडे त्यो पनि टिनएज सकेर २० औ बर्षमा टेक्दै थिइ । यो त झन् स्पेसल
बर्थडे थियो उसको लागि ।
मेरो ओभर स्मार्ट
वाला व्यवहार उसलाई मेरो बचपना जस्तो लागिरहेको त छैन भन्ने भयो । त्यसैले मलाई सरप्राइज खासै मन पर्दैन भन्ने खाल्का धेरै तर्कहरु राख्दै म उसको मन लाई काबुमा राख्न चाहन्थे । फेरी मैले बर्थडे गिफ्ट उसैको जिम्मामा लगाए। तिमीलाई मनपर्ने सपिंग गर्नु भनेर ।
यो २ दिन पनि
उसको बर्थडे र त्यसै संग जोडिएका रमाइला
कुराकानी बीच बित्यो । भोलि उसको बर्थडे थियो । मैले उसलाई रातिको १२ बजे
विस् गर्नु थियो । मलाई रातिको १२ बजे दिन फेरिने कुरा पटक्कै मन पर्दैन । त्यो पनि हामी बीच ३ घण्टाको दुरी छ । यहाँको ९:१४ बजे
उसलाई विस् गर्नु थियो । त्यो त अरु मन न पर्ने
कुरा भयो । बिहानी झुल्किने घाम संगै खुल्ने आखाँ
अनि त्यहि समय गर्ने विस् वास्तवमा बर्थडे विस् हो जस्तो लाग्छ । खैर, यहाँ आफुलाई लाग्ने अनि आफुलाई
मनपर्ने कुराले खासै महत्व दिदैं । हामि चलनचल्ती लाई स्वीकार
गर्नु पर्दछ ।
हरेक दिन भन्दा
आजको दिन अलि भिन्न थियो । हामि गफगाफ गर्दा पनि उ
फुरुंग थिइ । आज उसको टिनएज को अन्तिम दिन हो भोलि बाट उ परिपक्क हुनु
छ । अब उसको गल्तिलाई किशोरी अवस्थामा जस्तो
स्वीकार हुदैन । उसको हास्ने, बोल्ने,
चल्ने हरेक व्यवहारमा परिवर्तन हुनु छ । म दिन भरि उसको
गफ सुनिरहे । भिडियो कल गरेर उसको खुसि हेर्दै बसिरहे ।
बेलुका उताको ११:३० सम्म हामि कुराकानी
गरिरहेका थियौ । हामि शुन्य समय जस्तो गरि ३० मिनेट मौन भयौ । वास्तवमा त्यहि बेला म अफिस जान रेडी हुनु
थियो । म ८:३० रातिको अफिसको ड्युटीमा आए । यो ३० मिनेटमा धेरै काम गर्नु थियो । फेसबुक र इन्स्टाग्राम अनि स्टोरीमा फोटो तथा क्याप्सन
लेखेर सक्नु थियो । त्यतिकैमा अफिसमा
सेवाग्राहीको चाप बढ्न थाल्यो । अहो कस्तो विडम्बना । म फेरी त्यो सीएनसी अपरेटर लाई सम्झीए । कमसेकम यो समय उसको निम्ति खर्चिनु पर्ने हो भन्ने लाग्यो ।
फेसबुक इन्स्टाग्राममा पोस्ट गर्ने फोटोको चिन्ता थिएन । ग्रिसको सनटोरिनि जस्तो देखिने पोखराको मिनी सनटोरिनिमा खिचेको हाम्रो सुन्दर फोटो मेरो दिमाखमा पहिले देखि थियो । अब क्याप्सनको
चिन्ता थियो । उसलाई फुल पेज क्याप्सन नै चाहिने भनेर जिद गरिरहेकी थिइ । अब यो हतारमा कहाँ दिमाख
चल्ने । ह्यापी बर्थडे बुडी अनि लभको साइन यतिले नै
सबैकुराको प्रतिनिधित्व हुन्छ भन्ने मनमा लागेको थियो । फेरी, अहो कति लाचारीपन । व्यस्तताका बिचमा एक लाइन विस वाला क्याप्सन वर्ड फाइलमा लेखेर राखे । कम्प्युटर स्क्रिनको टाइमर बाट नजर हटेको थिएन। टाइमरमा ९:१३ भयो । फेसबुक र इन्स्टाग्राममा फोटो र क्याप्सन हालेर पोस्ट गरे र उसलाई कल गरे । उसले कल रिसिभ
गरि । म काम छोडेर रेस्ट रुममा गए । मैले उसलाई ह्यापी बर्थडे सानु भने । उसको खुसिको
सिमा थिएन । अरु दुइचार शब्दहरु थपिरहे । सानु म थोरै बिजी छु अब तिमि आनन्दले सुत है भने । उसले हस भनि । उ साचीनै टिनएज बाट मुक्त थिइ । उ समझदार परिपक्क थिइ । अफिसमा काम गरिरहेको थिए । उ संगै थिइ । उ संग बिताएका १०० दिन
घुमाईफिराई वरिपरी आइरहेका थियो ।
समग्रमा एक बर्षको निम्ति यो तड्पाई सकिएको छ । ' म जन्मिएको नै यो घरमा आउनका निम्ति रहेछ ' उसले खुसि हुदै यो वाक्य भनेकी थिइ । वास्तवमा नै उसका
यी शब्दहरुले मन छोयो । उसको टिनएजको अन्तिम दिन
संभवत यो उसको जीवनको महत्वपूर्ण भनाई थियो ।
जीवनको अन्तिम समय सम्म उसको बर्थडेमा यस्तै तड्पाई रहिरहोस । जीवनमा धेरै सुख,
खुसि मिलोस । बर्थडेको पुन शुभकामना ।
No comments:
Post a Comment