कक्षाको फुच्चे म अब फुच्चे छैन भन्ने लाग्थ्यो। जिल्ला स्तरीय परिक्षा दिने भएकाले पनि होला। त्यसो त म मा धेरै
परिवर्तन आएको महसुस गर्दै थिए । केहि पहिले सम्म केटा केटी समान रुपमा देख्ने आखाँ अहिले
फरक छुट्टाउने भएको थियो । चकचके बानि छुटेको थियो । स्कुल पुग्ने बित्तिकै स्कुलको चौरको दुबो नै गुन्द्रुक
हुने गरी खेल्नु पर्ने बानिमा परिवर्तन भएको थियो । बोल्न जिस्किन खेल्न अलि लजाउने खाले स्वभाव
देखिन थालेको थियो । कपाल चिटिक्क कोर्नु पर्ने अनि ड्रेस पनि
सफाचट हुनु पर्ने बोलि पनि फेरिएको थियो ।
मेरो स्वभावमा परिवर्तन हुनुमा
उमेरको दोस होइन । दोस त उ राम्री हुनु । उ आखाँमा बस्नु । अनि
उसका हरेक क्रियाकलाप लाई मनले मन पराउनु हो । उ स्कुल कि सबै भन्दा राम्री मान्छे । मनले स्वीकार गरेकी मान्छे । प्यारी
मान्छे । गोलो गोरी वर्ण अनि घुमरे कपाल अनि मिर्ग जस्तै चाल भएकी । उ प्यारी करुणा ।
दिनहरु निकै रमाइला लाग्न थालेको थियो । स्कुलमा
पढ्ने बाहेक अर्को नयाँ काम थपिएको थियो । स्कुल छिटो पुगेर कक्षा कोठा बाहिर झ्यालमा अडेस लगाएर टोलाई बस्ने
l एक पाइला यता उति नचलाई l । यी नजरहरु लाई त्यहि
चौपारी नजिकैको बाटोमा टपक्क अड्काएर राख्नु पर्ने l घुँडा माथि आउने छोटा स्कट अनि दुइचार ओटा
किताव छातीमा च्यापेर आउदै गरेकी उसलाई मन भरिने गरि हेर्नु पर्ने l अहिले सम्म बुझ्न नसकेको कुरा उसको आगमन संगै त्यहि बेला वतास चल्नु पर्ने चौपरिको शिरिस रुख बाट फूलहरु
बाटो भरि झर्नु पर्ने, किन ? मौसम ले पनि ठुलो गुन लगाउदै थियो l
उ देखिने बाटो बाट उसको कक्षा कोठा सम्म पुग्न
त्यस्तै ३०/४० कदम अनि बढीमा ३० सेकेन्ड को दुरी थियो l त्यहि ३० सेकेण्ड अनि ३०/४० कदम उ हिड्दै गर्दा यी आखाँमा पुरै फिल्म सकिन्थ्यो
l त्यो पनि शुद्द लभ स्टोरी वाला l एकदिन मेरो फिल्म नसकिदै उ देब्रे
मोडिदै कक्षा कोठा भित्र पसी l मेरो कथा त्यहि रोकियो l फिल्म हेर्दै गर्दा लाइन गए जस्तो भयो l उ कक्षा भित्र पसेर आफ्नो साथिहरु लाई हात हल्लाउदै हाई गरि l लाग्थ्यो रेड कार्पेटमा हेरोइन ले हात हल्लाउदै छ l त्यसो त उ कक्षा को मात्र नभई स्कुल कै हेरोइन थिई l चौथो हो या पाचौ लाइनको डेस्कमा किताब राखेर बेन्चमा बस्नु भन्दा पहिले उसको
नजर यतै आएर ठोकिन्थ्यो l यो त हरेक दिन को कहानी थियो l त्यो नजर संगै मनमा पिरतीको गित बज्थ्यो l अनि वास्तविक फिल्म सुरु हुन्थ्यो l वास्तवमा भन्नु पर्दा हरेक दिन आखाँ
नझिम्काई उस्को हरेक क्रियाकलाप नियालेको हुन्थे l त्यसैले
उसले के सोच्दै छ बाहेक का हरेक कुराहरु बुझ्न थालेको थिए l
म मात्र होइन उसका साथीहरुको अनि
हाम्रो साथिहरु बीच नजर बाट तिर प्रहार हुन्थे l एक प्रकार को युद्द
जस्तो l ति तिर अर्थात नजर का प्रहार प्रेम का प्रहार थिए l घन्टी बज्थ्यो l हामि लाइन लाग्न भनेर ग्राउण्ड तिर लाग्थ्यौ l युद्द बिराम भएको भने हैन l सबै एकै पटक ग्राउण्ड तिर लाग्दा आफ्ना आफ्ना
मनपर्ने मान्छे लाई नजिक बाट महसुस गर्न पाइन्थ्यो l लाइन लाग्दा सधै
म अगाडी वा दोस्रो मा हुन्थे l गर्व गर्ने कुरा होइन म क्लासको सबै भन्दा
फुच्चे भएर l उ भने म जस्तो कक्षाको फुच्ची थिईन l उ म भन्दा सानो क्लासको भएर होला म उसलाई हेर्न पछाडी नै फर्किनु पर्थ्यो l नजर अगाडी होस् पुरै पछाडी l कहिले कहिँ कभर अप भनेको नसुन्ने रहेछु l सरहरु ले मलाई लुसे सोच्थे होला l सरहरु लाई के थाहा यो फुच्चे को होस् ले कहाँ कहाँ सम्म पुग्न सक्छ l मलाई बहाना बनाएर पछाडी फर्किनु नै पर्थ्यो l
जस्तो सुकै मुल्य चुकाउन किन नपरोस l उसको मुहार त्यो भिडमा कहिले हराउथिएन् l दिउसै चन्द्रमा उदाए जस्तो l एक
नजर घाइते हुन् लाई काफी थियो l मलाई घाइते हुनु बडो रहर थियो l त्यो पनि बार बार l यो त पालेदाई को पहिलो घन्टी बज्नु पहिले १० मिनेट को कथा हो l
क्रमस...
No comments:
Post a Comment